خبرگزاری فارس: یکی از جاذبه‌های گردشگری و میراث فرهنگی جنوب خوزستان مجاورت مسجد و کلیسای آبادان است که جلوه‌ای بارز از احترام متقابل پیروان ادیان الهی را به تصویر کشیده است.

به گزارش خبرگزاری فارس از آبادان، در جنوب غربی سرزمین باستانی و پهناور ایران‌ زمین، جزیره‌ای وجود دارد به نام آبادان. این جزیره به واسطه داشتن جاذبه‌های طبیعی در فصل‌های مختلف سال باتوجه به خلق و خوی نیکوی مردمش، منزلگاه عشاق طبیعت است.

وجود دو رودخانه آب شیرین به نام‌های بهمنشیر و اروندرود سبب شده تا این خطه از سرزمین ایران شکل جزیره به خود بگیرد. رودخانه بهمنشیر با انشعاب گرفتن از رودخانه کارون و دو نیمه کردن شهر خرمشهر شمال آبادان را دور زده و عاقبت در خلیج همیشه فارس آرام می‌گیرد.

رودخانه اروند نیز با انشعاب از دجله و فرات در کشور عراق و رودخانه کارون، غرب و جنوب آبادان را احاطه و به عنوان مرز مشترک جمهوری اسلامی ایران و عراق جلوه خاصی به این شهر می‌بخشد.

وجود این دو رودخانه به دلیل اتصال به خلیج فارس و متعاقب آن دسترسی به آبهای آزاد از گذشته‌های دور تاکنون سبب شده تا مردم این دیار بتوانند با دیگر ساکنان حاشیه خلیج فارس و دیگر کشورهای آسیایی مثل هند و حتی آفریقا ارتباط تجاری و فرهنگی داشته باشند.

وجود دوستی و ارتباط کاری و تجاری میان آبادانی‌ها و سایر ملل سبب شد تا آنها نیز به حضور در این شهر تشویق و سالها در شهر آبادان و در کنار مردم آن به همزیستی مسالمت آمیز بپردازند.

ساخت مسجد «رنگونیها» توسط ملوانان هندی با سبک و سیاق معماری خاص آن دوران، حکایت از گفتگوی تمدنها در این شهر دارد که به رغم گذشت سالها همچنان کعبه آمال دوستداران اهل هنر اسلامی است.

ارتباطات آزاد مردم آبادان با سایر ملل دنیا سبب به‌وجود آمدن فرهنگ‌های مختلفی در این شهر شد به طوری که توانست نظر کاوشگران سودجوی انگلیسی را به خود جلب کند.
بعد از کشف و احداث نخستین چاه نفت در مسجد سلیمان، آبادان نخستین شهری بود که به علت داشتن موقعیت‌های صنعتی توانست تشنگان ثروت و قدرت اروپایی را به خود جذب کند به‌طوری که در اندک زمان ممکن دکل‌های نخستین پالایشگاه نفت ایران در این شهر برپا شد.

دیری نپایید که آوازه آبادان عالمگیر شد، جویندگان کار از سراسر کشور و حتی جهان به آبادان سرازیر شدند و سال‌ها بدون هیچ تعارضی در کنار هم کار کردند و در صلح و صفا زندگی کردند، به شکلی که هم اکنون به رغم وجود ملیت‌ها و فرهنگ‌های مختلف همه ادعای آبادانی بودن را داشته و با لهجه خاص آبادانی سخن می‌گویند.

لهجه آبادانی نوعی لهجه بندری و برگرفته از لهجه‌های مردم ساکن استان‌های بوشهر و هرمزگان است که معمولا در تلفظ کلمات از کسره و آخر کلمه را با ضمه تلفظ می‌‌کنند.
وجود فرهنگ‌های متفاوت در این شهر تنها بر لهجه ساکنان آن تاثیر نگذاشته بلکه بر طبخ و نوع غذا و همچنین استفاده از ادویجات خاص و تند نیز جزیی از فرهنگ غذایی این جزیره شده است .فلافل، سمبوسه با سس تند که مخصوص کشورهایی مثل هند و پاکستان است به عنوان یکی‌ از غذاهای سنتی پذیرفته شده و در سبد غذایی مردم این دیار جای گرفته است.

قلیه ماهی نیز از جمله غذاهای بندری است که با توجه به سبک خاص طبخ آن مورد توجه خاص مردم آبادان واقع شده است. قلیه ماهی را معمولا از فلفل، سیر و دو نوع سبزی معطر (گشنیز و شنبلیله) طبخ می‌نمایند که شکل ظاهری آن مثل قورمه سبزی است با این تفاوت که به جای گوشت قرمز از ماهی و به جای آب از آب تمر هندی استفاده می‌شود.
«ماهی صبور تنوری» نوعی دیگری از غذاهایی است که نوع طبخ آن در آبادان منحصر به‌فرد است، این نوع ماهی دارای خارهای (تیغ) فراوانی است و به دلیل داشتن چربی، طبخ آن به‌صورت تنوری جهت استفاده کامل از چربی‌های آن صورت می‌گیرد. صید این نوع ماهی از ۱۵اسفندماه هر سال تا تیرماه سال بعد است و این نوع ماهی معمولا هر جمعه در سفره آبادانی‌ها دیده می‌شود.

"قبرستان سربازان هلندی " پس از پایان جنگ جهانی دوم و "قبرستان ارامنه " از مکانهای جذب گردشگران در آبادان است.

به رغم موارد یاد شده، موزه باستان شناسی، مردم شناسی و موزه هنرهای معاصر جهت آشنایی مردم با تاریخ، فرهنگ و هنر گذشته و معاصر کشورمان در اختیار علاقمندان قرار دارد، از این رو آنها می‌توانند با استفاده از این موزه نسبت به سرگذشت ایران آشنایی لازم را به‌دست آورند.

آبادان علاوه بر جاذبه‌های انسانی و تاریخی دارای جاذبه‌های طبیعی نیز هست که بهار با توجه به این جاذبه زودتر از همه جا ولو برای فقط چند روز، وارد آن می‌شود و سرما تا ۱۰ ماه دیگر از این شهر رخت بر می‌بندد.

بهار آبادان از ۱۵اسفند ماه هر سال شروع و ۱۵ فروردین ماه سال بعد خاتمه می‌یابد، ولی در همین یک ماه به مثابه قطعه کوچکی از بهشت، سالانه پذیرای هزاران نفر از هموطنان کشورمان بوده و هست.

قایقرانی در پهنه آبهای نیلگون رودخانه های بهمنشیر و اروند، ماهیگیری و شنا در ساحل این دو رودخانه آب شیرین، از برهه هایی از عمر آدمی است که هرگز فراموش نخواهد شد.
در کنار این دو رودخانه انواع قایق‌های موتوری، پارویی و پدالی جهت خدمت به مهمانانی که از اقصی نقاط مختلف کشور برای تفریح و گذراندن تعطیلات عید به این شهر سفر کردند با رویی گشاده آبادانی که زبانزد عام و خاص است، آماده پذیرایی است. در کنار این قایق‌ها افرادی به‌عنوان نجات غریق وجود دارند تا در صورت بروز هر گونه اشکال خدمات رسانی کنند.
در کنار رودخانه بهمنشیر کارگاه‌های کوچک لنج سازی قرار دارد که مسافران و علاقمندان می‌توانند از نزدیک با این صنعت سنتی شهرهای جنوبی ایران آشنا شوند.
از تفریح در رودخانه‌ها که بگذاریم به اقرار همه دوستداران طبیعت، تفریح در نخلستان حال و هوای تفریحی و حتی عرفانی خاصی دارد. نخل‌های سر به فلک کشیده با قامتی به بلندای ابدیت در شهر مقاومی همچون آبادان قد برافراشته که علاوه بر انواع میوه خرما (معروف‌ترین آنها خرمای برهی، این نوع خرما در آبادان طرفداران بی‌شماری دارد) از برگ آن نیز استفاده می‌شود.

زنان و مردان هنرمند آبادانی با استفاده از برگ درخت نخل انواع زیرانداز حصیری، سفره‌های زینتی و جارو را می‌سازند که با توجه به خلق و خوی و روحیه شاد مردم جنوب این صنایع معمولا با رنگ‌های شاد تزیین شده است.